పావుల సంచి


ఒక చేత్తో సంచిని 
నెలకు రాస్తూ 
మరొక చేత్తో బిడ్డని 
పై కేగదోస్తూ 
మధ్య మధ్యలో 
తువ్వాల కొంగును సవరిస్తూ 
హడావిడి చేస్తోంది ఆరింద 
ఇంటిల్లి పాదికి 
అది అమ్మై
ఆడుకుంటుంది ....ఆడిస్తోంది 
ఆ ఆటలో 
ఎన్ని పాత్రల్లో 
అన్ని నైపుణ్యాలు 
ఆ సంచి పరిస్తే 
ప్రపంచం మొత్తం కనిపిస్తుంది 
ప్రతి వస్తువు అమూల్యమైనది 
సంచిని చూస్తే చాలు 
చక్రాల్లాంటి కళ్ళతో 
ఎన్ని మెరుపు కళలు 
జీవన నైపుణ్యాలు నేర్పిన 
ఆ పావుల సంచిని వదిలి 
బడి సంచి బారాన్ని 
బారంగా మోస్తూ  
సమస్త బాల్యాన్ని త్యాగం చేసి 
దిగాలుగా 
బడిలో కాలు మోపిన 
ఆ అమ్మలగన్న యమ్మను 
ఎలా స్వాగతించను 
ఏమి భోదించను  
 నేను చదివిన 
తత్వ, మనస్తత్వ శాస్త్ర్రాలన్ని 
చిన్నారి సంపూర్ణ మూర్తిమత్వ వికాసాన్ని 
చదవడానికే సరిపోతున్నాయి 
నా ఒడి బడిలో 
విజ్ఞ్యానాన్ని దానికి పంచుతూ 
 భౌతిక తత్వానికి 
అతీతమైన విద్యను
దాని నుండి నేను నేర్చుకుంటూ 
ఒకరికొకరం 
గురువులం 

చెమట చిత్తడి


కాలం మారిందని ఎవరన్నారు 
తడవడంలో మార్పేమీ లేదు 
అప్పుడు వాన తో 
ఇప్పుడు చెమట తో 
చిట పట చినుకుల తో
పుడమి ముంగిట 
చిత్తడి  చిత్తడిగా 
ముగ్గులల్లాల్సిన వానమ్మ 
మూతి ముడిచింది 
మట్టి వాసన గుబాళింపుతో 
మురవాల్సిన మనసులు 
హా , హా కారాలతో 
చిరాకు పడుతున్నాయి
మేఘాల జలధారను 
ఆర్తితో గుండెకు హత్తుకొని 
విత్తంత ఆశను 
చిగురిపచేసే
భూతల్లి ఆశను అడియాశలై 
గుండెలు పగిలి పోతున్నాయి
రైతన్న ముఖంలో
భవిష్యత్తుపై ప్రశ్నగుర్తు 
విలయ తాండవంచేస్తుంది 
   







లేలేత  కిరణాల  సొగసుతో  భావ  కవిత్వాన్ని  చవిచూపి 
 చురుకైన  చురకలతో  విప్లవభావాని  అందించి 
 వాలు  కిరణాలతో  అభుదయాన్ని  నేర్పి 
 అలసిన  కిరణాలతో  అద్యత్మికతను  అందించి 
 రవి  కవి  గా  మిగిలాడు