పుస్తకం

 సృష్టి రహస్యానికి సాక్షం
మానవత్వ పుట్టుకకి స్థానం

నీలో అడుగు పెట్టగానే

అపరిచిత నేత్రాలు  

పరిచాయలకై చేతులు చాస్తాయి

ఆ పరిచయం ఆప్తమై

తనలోకి లాక్కొని

కొత్త ప్రపంచం లో

విజ్ఞాన  యాత్ర చేయిస్తుంది

నీ పేజీల గూడు మధ్యనే

గొంగళి సీతాకోక చిలుక అయ్యేది

నీ బోధ తలకెక్కించుకుంటే

మనసు నగ్నమై

తప్పొప్పుల దర్శనంతో

పునితమవుతుంది

నువ్వు జీర్ణమై

పల్లీ ల పొట్లమైన

నీ అక్షర హస్తాలు

ఓదార్పు పంచుతాయి

అలసిన తనువు

అక్షరాల్లో కనురెప్ప వాలడం

ఎంత హాయి

నీ ఎదపై నెమలీకై

మెరిసే

మనిషే  మనిషి .

మూడు అడుగులు

చిట్టి పొట్టి సవ్వడితో

బడిలో తొలకరి

కంటి ఆకాశం పై

కలల మెరుపులు

తరాల చీకటిని చిల్చుకొని

తొలి చినుకులు తొలి అడుగై

చదువు విత్తనం నాటాయి

కొత్త పుస్తకం

కొత్త అక్షరం

అక్షరాల అల్లుకొని

పదాలు నడకలు నేరుస్తుంటే

చిట్టి మోముపై చిద్విలాసం

ఎదిగీ ఎదగని లేత ఆలోచనలకు

నవ వసంతం   మలి అడుగై

ఆశల చిగుళ్లనల్లింది

కుతూహలం మొగ్గలు తొడిగింది

బట్టీ కంచెను దాటుకొని

పచ్చని ఫలాలకై అన్వేషణ

జ్ఞాన సుధా నిధి మూడో అడుగై

ముడుచుకున్న పాత ముద్రను

బద్దలు కొట్టింది

అక్కడ పోలికలేదు కొలతలు లేవు

తరతమ భేదం లేదు

ఉన్నదల్లా ప్రదర్శన ,ప్రశంస

చిన్ని మనసుకిపుడు

అందరికన్నా ముందే సూర్యోదయం .

చినుకులు వాలిన మట్టి వనం

తాను లేక మొలక లేక

మెతుకు లేక బ్రతుకు లేక

ఒళ్ళంతా కళ్ళతో

తనకై చూస్తారని

అనుకోని అతిథిలా

లోగిలిలో నిలవాలని

తన కౌగిలి  జనావళికి

సిరి వాకిలి కావాలని

మట్టి వనం అవ్వాలని

తల్లి ఋణం తీర్చాలని

వీధి వీధి కలయ తిరిగి

ముంగిలి ముద్దాడాలని

ముదిత కన్న ముందు తానె

చుక్కల ముగ్గవ్వాలని

ఉప్పొంగిన ఆనందం

ఉప్పెనలా మారగా

చేలగట్ల పైన పొరలి

పచ్చ పచ్చగ నవ్వాలని

తొలి తాకిడి గుబాళింపు

ఎద ఎదకు అద్దాలని

ఉబికిన ఉభలటంతో

  నేలకు దిగభోయింది

లేలేత తొలి చినుకు

దిగంతాలకో మెరుపు

వాలిన మరు క్షణం

వేయి ముక్కలుగ చీల్చే

రాతి గుండె రోడ్ల వంక

సిమెంటు వాకిళ్ళ వంక

విస్తు బోయి చూసింది

విల విల విల లాడింది

కాలిన అడవుల  వంక

లోయలైన నదుల  వంక

వింతగ విక్షించింది 

కన్నీళ్ళతో  నిలదిస్తోంది

ఆప్తంగా లుప్తం చేసుకొనే

మాతృ మట్టి ఎక్కడని

గమనానికి అడుగులు నేర్పిన

ఇసుకతిన్నె లేవని

తిరిగి తిరిగి వేసారి

అడిగి అడిగి అలసి పోయి

తనకోసం తెరుచు కొని

ఇరుకు గదుల గుండె వీడి

రైతన్న దోసిలిలో

ముతేమై వాలింది .

మట్టి తమకం

మన బంధం ఎన్ని వేల సంవత్సరాలది
నీకై ఎదురుచూడని క్షణం లేదు
మన కలయిక కొద్ది  కాలమైనా
అది సమస్త మానవాళికి ముదావహం
తమకంతో మనసు తప్తమైపోయింది
నీ పిలుపు కఠినమైనా
నా రాతి హృదయం
కరిగి నీరౌతది
నీ చూపు విద్యుల్లత
నా మేని సోకి హరివిల్లౌతది
నీ అతి ప్రేమ వృష్టి నా కొద్దు
అది నన్ను నిలువునా
కుదిపేస్తది
మూన్నాళ్ళ నీ ప్రేమ నన్ను
మూడు కాలాలు పచ్చగా ఉంచితే చాలు
మన కలయిక కై
ఎన్ని ఆత్మలు తోరనాలయ్యయో ?
ఎన్ని ఆత్మలు నిరీక్షనలయ్యయో ?
నుదిటి పై నీ వెచ్చని స్పర్శ
పూలవనం కావాలా
బుగ్గపై నీ చల్లని చిటిక
పాలకంకి అవ్వాల
నీ  స్పర్శచే నిలువెల్లా కరిగి న తనువు
పచ్చని పందిరవ్వాల
నీ గిలిగింత సుమ సౌరభాలను మించు
గుభాళింపు నివ్వాల
చిత్తడి చిత్తడైన నీ ప్రేమ
పురివిప్పి నాట్యమాడాల
నిత్య నూతనమైన
మన కలయిక
ప్రాణి కోటికి ప్రాణమయ్యేలా

రా ప్రియతమా
" నా వాన ముత్యమా ".

మట్టి పాట

గుండె భిగిసి 

ఉద్యమం పెల్లుభికితే 

నే నెట్లా భావకవిని అవుతా 

సుఖ పడ్డ నీ పాటను నే నెట్లా పాడుతా  

నా నీరు, నా మట్టి, నా సంస్కృతిని

పేయి నిండా తీనెలు తీసుకోని 

స్వాతంత్ర్య ఉషస్సు కోసం 

స్వాగత గీతం పాడాను 

పాటకు యాస అంటిందని 

మట్టి పాటకు గాయం చేశావ్ 

నీ లల్ల పాటను నా గొంతునుండి ఆశించడం.....అవ్వ !

నా పల్లవికి నేనే చరణం అవుతా 

కాలం రెక్కలపై 

అద్దిన పాదముద్రలు 

అనుభవాల పానాది పరుస్తుంటే 

ఎదలో కొత్త చిగుర్లు ఉదయించినయి 

త్యాగాల యశస్సు నరాల నిండా ఒంపుకొని 

నేను పాడే కొత్త పాటకు 

చీకటి కరిగిపోవాలే 

సంకెళ్ళ ఉచ్చు వీడాలే    

కోకిల @జిమెయిల్.కామ్

ఆకాశ స్క్రీన్ పై 
సూర్యుడు లాగిన్ అవ్వగానే 

బ్రెడ్ ముక్కల్ని 

బ్రేక్  లేకుండా ఫాస్ట్ గా  కానిచ్చి 

ఇయర్ ఫోన్ పాటలకు  

లయబద్దంగా క్యాట్  వాక్ చేస్తూ 

నిస్త్రంత్రి యుగంలోకి 

అడుగు పెట్టింది కోకిల 

కంప్యూటర్ ని  

కనుపాపలలో పొదుగుకొని 

కీ బోర్డు పై తరంగ నాట్యం చేస్తూ 

నెట్ వట వృక్షంపై

వెబ్ సైట్ గూళ్ళ అన్వేషణ 

మెరుపు వేగం తో 

విశ్వాన్ని చుట్టే 

మేధో సంపత్తి తన సొంతం 

మనో భావాల తాయిలాన్ని 

బ్లాగుల్లో భద్రపరచడం 

లిప్త కాలం లో 

ఇ-మెయిల్ లో కబురంపడంలో 

అందె వేసిన చేయి 

మాట్రిమోని ప్రొఫైల్స్ లో

భాగస్వామిని ఎన్నుకొని 

వెబ్ కెమెరా ముందు చాటింగులు 

ఆగ మేఘాల మీద అక్షింతలు 

తన జీవితాన్ని తానే 

సెట్టింగ్ చేసుకోగల 

అవసరమైతే ఫార్మాట్  చేసుకోగల 

నిపుణి 

అనుభందాలను డిలీట్ చేయడం 

స్నేహాన్ని కట్ చేయడం 

పేస్ట్  చేయడం 

పాత తరాన్ని రీసైకిల్ బిన్ లో 

వేయడం  అలవాటే

తోలి ఉగాదికి

తన బెటర్ ఆఫ్ కి   

రెడిమెడ్ పచ్చడిని ఫాస్ట్ ఫుడ్ సెంటర్ 

నుండి తెప్పించిది 

బొంజాయి మామిడి ఆకుల్ని 

తోరణాలుగా కట్టి 

వాల్ పేపర్ పై పకృతి సీన్ 

పెట్టుకుంది.  

చెమట పువ్వు

అదిగొ అదిగో 

శ్రమ చైతన్యం 

ఆదిగదిగో 

శ్రమ సౌందర్యం 

చెమట బిందువుల 

నేకం చేసి 

దోసిట పేర్చి 

ఆర్ఘ్యమునిచ్చి

అనేక కులాల 

కతీతమైన 

శ్రమకుల మౌన్నత్యమునెంచి  

పుడమినుదుటన

రక్తతిలకమై

పుడమి గుండెపై

చెమట  పువ్వువై 

ఎగుళ్ళ దిగుళ్ళ నైక్యంచేసి

సమ భావననే

పథముగా మార్చి 

మట్టిలో మట్టై

పచ్చగా నిలిచి 

ఏటిలో ఏరై 

చినుకుగ మారి

ఎండిన డొక్కను  

ఫనముగా పెట్టి 

నిండుగ మెండుగ 

మెతుకును పరిచి 

సర్వ మానవ కల్యాణానికి

ప్రగతి  బావుటా ఎగరవేయుటకు

రహదారులలో  

పునాదులల్లో

కండను, గుండెను 

సమాది చేసి

కలలను మరిచి 

అలవై ఎగసి

పరిశ్రమలలో 

యంత్రం నీవై 

తను, మనః శ్రమనే 

పావుగా మలచి 

విజయ గీతికి 

తంత్రివి నీవై 

కాల గతికి 

రథ చక్రానివి నీవై

 అశాంతి వీధుల

శాంత పథాకం

బీడుల  దారుల 

హరిత పతాకం

సమస్త కార్మిక 

కాషాయ పతాకం

ఏక ఛత్రమై 

ఎర్ర వర్ణమై 

పంచ బూతాల మనస్సాక్షిగా

కోట్ల కోట్ల జనాల సాక్షిగా 

రేపన్నది నీదే 

జోహారు కార్మికా..

సంధ్యా జ్యోతి

తొలి పొద్దులో భూపాల రాగం 

మాలి పొద్దులో కంబోజి రాగం 

అసుర సంధ్యవేళ 

వెన్నెల్లా కయాల్సిన పేగుభందం

అసురులై సత్తా, విత్తం పీల్చేస్తున్నారు 

కాలు మీద కాలు వేసుకోవాల్సిన వృద్ధాప్యం 

కన్న కడుపు చేత వెలివేయబడి 

అంపశయ్యపై అగచాట్లు పడుతున్నది 

ఉభయ సంధ్యల నడుమ 

కష్టాలతో కాయలు కాసిన కాయానికి  

పున్నామ నరకం పుత్రుడే 

యంత్ర యుగంలో దీపావళి హారతులు 

మనవళ్ళ ముద్దులు, చితికి నిప్పు అన్నీ ఆన్ లైన్ లోనే 

ఆవిరైన  సౌహాద్రం మళ్లీ చిగురించాలే 

ముడతల్ని నిమిరే చల్లని హస్తాలు 

ఇంటింటా మొలకెత్తాలి 

శ్రవణ, పుండరీక భావాలూ గుండె చప్పుడవ్వాలే   

అయినా పుట్టడం, బ్రతకడం నేర్పినవాడు 

గిట్టడం నేర్పడా! 

నునులేత నిగ్గుల పచ్చని పకృతి 

పండటం, రాలడం ఎంత సహజం 

చింతలేని జీవనానికి 

పశు పక్షాదులే ఆశ్వాసం 

అమ్మా, నాన్న! ఎందుకుభయం 

మరణం అమృతమయం 

అందుకు నేను కానా? ఊతం

మీ సాయం సమయాన 

సంధ్యా జ్యోతిని నేనే.  

అమవస జాబిలీ

పొగచూరిన ఆకారం 

అరిగిన పనిముట్ల పోగు 

పండంటి కలల్ని 

ఎడారిలో ఒయాసిస్సు కళ్ళతో 

వెతుకుతున్నది 

ఆ పుడమి గుండెలో 

ఎన్ని లావా నదులు 

ఎండిన చర్మం పై ఎన్ని చేతి ముద్రలు 

మరిన్ని పాదముద్రలు 

ఆశల పందిరి క్రింద 

అధికార లాంచనంగా 

సంపాదించిన 

మగని కుచ్చిత హక్కు ముద్రలవి 

తర తరాలుగా సంపాదించుకున్న 

బానిస ఆస్తి అది 

అరిషడ్వికారాలు 

తీర్చుకోవడానికి 

పెనిమిటికి కట్టబెట్టిన 

యంత్రమైంది 

అమవస నిషి చుట్టుకున్న 

నిండు జాబిలీ 

వీడని గ్రహణం పట్టి 

విలపిస్తున్నది 

ఎర్రబడ్డ కళ్ళు చూసి

ఎత్తిన ఆ చేయి చూసి 

పశువు సైతం సిగ్గుపడి 

మొగుడి పాత్ర వద్దన్నది 

నాగజెముడి కాపురం 

మెత్తని ఊబి సంసారం 

ఒంటెద్దు బారం 

కడదాకా మోయడం 

పగలు రాత్రి 

ఆకళ్ళు తీర్చుకొనే మొగుడు 

కొవ్వు పెరిగి 

పశువులా కొట్టడం 

మొగుడు పెళ్ళాల వ్యవహారమనే 

గుడ్డిగా వాదించే 

పక్షపాతి సమాజం 

హృదయరోదనలకి 

కరగని మృగంపై 

తిరుగు బాటేన్నడో

బిగుసుకున్న నరాలు 

పిడికిలయ్యే దెప్పుడో.