poetry picture

దొంతులర్ర

దొంతులర్ర వరుసలుగా పేర్సిన కుండలతో నిండుకున్నదన్న మాటేలేని తిండిగింజలతో పల్లెతల్లి అన్నపూర్ణనిలయం దొంతులర్ర నట్టింట పెద్దనుండి చిన్న వరుసలుగా నిలబడి ఇంటిపెద్ద నాయనమ్మవైపు కుండలన్ని గౌరవంగా చూసేవి ఎందుకంటే కడిగి సున్నంతో అలికి పూదిచ్చి కుండలను నిండుముత్తైదువులను చేసేది నాయనమ్మనే కదా దొంగతనంగా అటుకులకై దొంతులర్రల కాలుపెట్టంగనే పోలీసులా ప్రత్యక్షం దొంతుల మట్టివాసనకై పోటీలుపడి అలికిన చేయికి ఆ జ్ఞాపకం వాసన మిగిలే ఉంది ఇరుకైన అర్ర అక్కచెల్లెండ్ల ముచ్చట వినడానికి విశాలమైన ఎదను పరిచేది దొంతులర్ర ఉమ్మడి కుటుంబ చిహ్నం తాత నాయనమ్మలతో పాటు దొంతులర్ర ఒక సజీవ మధుర దృశ్యం. శారదాహన్మాండ్లు.

విస్తరాకు

విస్తరాకు పచ్చటి మోదుగాకులు ఒకదానికొకటి క్రమంగా కుట్టుకున్న విస్తరి అన్నిరుచులను ఆప్యాయంగా ఆహ్వానిస్తుంది జీవితం వడ్డించిన విస్తరి కాదు ఆకుల్ని మనమే తెచ్చుకోవాలె. కుట్టుకోవాలె అందంగా వడ్డించుకోవాలె ఇది ఒక కళా కౌశలం నేను అనే ఆకుకు కుటుంబం, సమాజం, బంధువులు, స్నేహితులు,ఉద్యోగం,ఆత్మీయులు లాంటి అనేకానేక ఆకుల్ని ఆప్యాయంగా కుట్టుకోవాలె ప్రతి ఆకు లో కొంత భాగమే నీతో ముడిపడిఉంటుంది ప్రతి ఆకుకు స్వతంత్ర అస్తిత్వం ఉంటుంది నాది నేను ను పక్కన పెట్టి బంధాల ఆకుల సహకారంతో జీవితం విస్తరిని తీర్చిదిద్దుకోవాలి కష్ట సుఖాలలో చుట్టూబంధాలవైపు దృష్టి సారిస్తాం కానీ మన అనే ఆకు క్రిందనే మనను దృఢపరుస్తూ చివరి వరకూ తోడుండే మరో ఆకు కనబడకుండా ఉంటుంది ఆ ఆకే పరమాత్మ.